woensdag 14 november 2012

Tsunami, december 2005

Ongeloof en Verbijstering
Angst en Paniek
Verdoofd en Verdwaasd
Chaos en Ontreddering.

Geschreeuw en Gegil
Hartverscheurend geween
Wijd open gesperde ogen
Star en Stil.

Geknakt en Verslagen
Kapot en Vernietigd
Dood en Verderf
Harten vol vragen.

Hartverscheurend
zijn de beelden op tv en in de krant.
Een kind
in de armen van zijn vader.
Zoekende en wanhopige moeders.
Ongekend leed staat te lezen in kinderogen.
Een vader
met de foto van z'n vermiste baby
in zijn hand.

O, Vader,
al deze beelden,
al dit verdriet.
deze nood en zoveel pijn,
't verscheurt mijn hart,
't raakt mijn diepste wezen.
Tranen branden
en rollen over mijn gezicht.
O God,
wat kan ik weinig doen
aan een situatie als deze.

O Vader,
ik heb eigenlijk geen woorden
om te bidden
in deze nood.
Toch kniel ik neer
en breng al deze mensen
voor Uw troon.
Want U was daar
toen het gebeurde.
U bent er nog
en zal er altijd zijn.
STREK UIT
Uw troostende en genezende handen.
Uw zoekende en vergevende hand.

Vader,
openbaar Uzelf
te midden van het geroep
naar levenloze goden
en toon hen
de uitgestrekte, doorboorde hand
van Uw Zoon.

O Vader,
dan alleen
ontstaat er weer een sprankje hoop
te midden
van alle pijn en verdriet.
Gloort er een lichtpuntje aan de horizon
te midden
van alle wanhoop en ontreddering
Dan zien we allen
de sporen van tranen op Uw gezicht
en beseffen we opnieuw,
ook in dit alles
vergeet God de mens niet.

En in dit alles
moet ik U bekennen Vader,
echt bevatten
kan ik het niet,
noch meevoelen of beseffen.
Maar geef,
dat we te midden van al het feestgedruis
niet vergeten
hetgeen daar is geschied.

Daarom bid ik U zo, Vader,
leg het als een last op ons hart
om een moment van stilte te nemen,
onze handen te vouwen
en te bidden
voor onze naaste in nood.
Laat toch hun geween en rouwgeklaag
niet ten onder gaan in het bulderend geraas
van vuurwerk dat wordt ontstoken.
Maar laat ons onze knieƫn buigen
en al deze mensen bij U brengen.
De grote Heler
van alle smart.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten